Kan haarroos de oorzaak zijn van haaruitval?

Van haarroos weten we dat het vette of droge schilfers in je haar achterlaat, die met een beetje pech als sneeuwvlokjes op je kleding vallen en dus nog zichtbaarder zijn. Had je weliswaar ooit bedacht dat hoofdroos misschien wel haaruitval kan veroorzaken of verergeren? Roos en haaruitval, het is misschien niet het eerste waar je aan denkt. Het bestaat helaas wel tot de mogelijkheden. Niet zo vreemd, want haarroos duidt op problemen met de hoofdhuid. En die hoofdhuid, dat vormt nu juist de vruchtbare basis van waaruit je haarlokken zo sterk, vol en gezond mogelijk kunnen groeien. In dit artikel gaan we dieper in op het mogelijke verband tussen haarroos en haarverlies.

Hoofdroos komt inderdaad veel voor. Grofweg één op de twee mensen (1) krijgt hier ooit in het leven mee te maken. Doorgaans hebben mannen er meer en sneller last van dan vrouwen. Onder de symptomen: schilferen en soms milde jeuk. Het kan veroorzaakt worden door hormonale veranderingen, genen, ziekten, bepaalde haarproducten of simpelweg omdat je je haar niet voldoende wast. De schedel telt een grote hoeveelheid haarfollikels met talloze haarkanalen. Deze creëren niet alleen een unieke micro-omgeving op de hoofdhuid, maar vergroten ook het oppervlak van de huid op je schedel, waar het in hoog tempo afschilfert – zelfs bij individuen met een ‘gezonde hoofdhuid’. Bij mensen met serieuze roos bestaat er een versnelde toename van hoofdhuidcellen. Hierdoor breekt de normale zuilvormige structuur van het stratum corneum (buitenste huidlaag) af en worden grote ophopingen van abnormaal verhoornde epidermale cellen afgeworpen. Deze huidcellen kunnen bovendien samenklonteren. Het formaat van de clusters bepaalt hoe groot de haarroos schilfers zullen zijn.

De hoofdhuid is rijk aan microben, ofwel organismen die te klein zijn om met het blote oog gezien te worden maar die wel veel betekenen voor het welzijn van je hoofdhuid. Het hoofdhuid microbioom, zoals deze wordt samengevat als de verzameling aan micro-organismen, bestaat voornamelijk uit Propionibacteria en Staphylococcus-bacteriën en Malassezia-schimmels. Volgens een recent onderzoek (2) kunnen bacteriën die uit balans raken - waarbij Staphylococcus-bacteriën dominanter worden dan de Propionibacteria-bacteriën en Malassezia-schimmels die in grotere getalen aanwezig zijn - tot roos leiden. Andere onderzoeken wijzen op de overvloed aan Malassezia die hoofdverantwoordelijke lijkt te zijn in de vorming van roos. Het gaat dan met name om Malassezia restricta, die triglyceriden in de talg van de hoofdhuid verwerkt om oliezuur te produceren. Dit dringt vervolgens de bovenste laag van het stratum corneum binnen. Het is een proces dat een ontstekingsreactie veroorzaakt en resulteert in onregelmatige splitsing van huidcellen (3). Hiernaast heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat de overdaad van één microob boven een ander ook oxidatieve schade (4) – en daarmee ontsteking – kan opwekken. Hierdoor kan een haarlok, vers gegroeid uit de hoofdhuid, worden aangetast door de kracht waarmee het zich verankerd in de haarfollikels aan te passen. Dit werd aangetoond door een toename van zowel de catagene (overgang) en telogene (rustende) fasen van de haarcyclus in één studie (5). Plus meer dysplastisch anageen haar - dat wil zeggen, groeiende haren die elders haarwortelscheden missen(6). Chronische roos kan in verband worden gebracht met enige mate van haarverlies of sommige soorten haarverlies verergeren, zoals androgene alopecia, volgens een ander recent onderzoek (7).

De staat waarin de schedel zich bevindt, dat is heel belangrijk en bepalend voor gezond haar. Oxidatieve stress veroorzaakt door een overvloed aan bepaalde microben – en met name Malassezia fungi – dient daarom te worden geminimaliseerd. Hetzelfde geldt voor de talgproductie, die je waar mogelijk wil terugdringen. Specifieke roosshampoo met actieve ingrediënten kan de groei van deze schimmelpopulaties remmen en de talgproductie verminderen. Daarom wil je dit zeker opnemen in je dagelijkse haarverzorgingsroutines, mocht je inderdaad aan hoofdroos lijden en je haarverlies zoveel mogelijk wil voorkomen.

Bronnen
1. Sommer, B., Overy, D. P. & Kerr, R. G. Identification and characterization of lipases from Malassezia restricta, a causative agent of dandruff. FEMS Yeast Res 15 (2015).2. Xu, Zhijue; Wang, Zongxiu; Yuan, Chao; Liu, Xiaoping; Yang, Fang; Wang, Ting; Wang, Junling; Manabe, Kenji; Qin, Ou; Wang, Xuemin; Zhang, Yan; Zhang, Menghui (2016) . Scientific Reports. 6: 24877. 3. Dawson TL (2006). "Malassezia and seborrheic dermatitis: etiology and treatment". Journal of Cosmetic Science. 57 (2): 181–2. PMID 16758556.4. Bickers DR, Athar M. Oxidative stress in the pathogenesis of skin disease. J Invest Dermatol. 2006;126:2565–75. 5. Denizli H, Güler Özden M, Sentürk N, Bek Y. Trichogram findings in psoriasis and seborrheic dermatitis patients. Turk Klinikleri J Dermatol. 2017;27:61–8. 6. Stanimirović A, Skerlev M, Stipić T, Beck T, Basta-Juzbasić A, Ivanković D, et al. Has psoriasis its own characteristic trichogram? J Dermatol Sci. 1998;17:156–9. 7. Pitney L, Weedon D, Pitney M. Is seborrhoeic dermatitis associated with a diffuse, low-grade folliculitis and progressive cicatricial alopecia? Australas J Dermatol. 2016;57:e105–7.